یادی از «عالم واعظ درس آموز*» آیت الله فاطمی نیا (ره) همزمان با نخستین سالروز آسمانی شدندش | آخرین سلوک استاد

به گزارش شهرآرانیوز؛ هر طرف را که نگاه می‌کردی از ابتدا تا انتهای کوچه در انتظار آمدن استاد ایستاده بودند. سهم و روزی دیدار در مشهد، یک دهه در ماه صفر بود. جمعیتی که از دور و نزدیک خودشان را به حسینیه الزهرا (س) می‌رساندند تا پای منبر عالمی بنشینند که شیرینی کلام و لطافت سخنش شهره عام و خاص بود. منبری که پیر و جوان را با هر ظاهری جذب خود می‌کرد. کلام استاد کار خودش را کرده بود. شیفتگی ابتدا و انتهای چشم انتظاری هر کسی بود که برای دیدار می‌آمد.

منبر آیت الله سید عبدالله فاطمی نیا فقط روضه و موعظه نبود. کلاس اخلاق و عرفان و دین شناسی بود که با آن لهجه شیرین ترکی عجین می‌شد و عبارات و خاطره‌ها و شعر‌ها و حکایت‌ها را چنان لطیف در کنار هم می‌چید که عمیق‌ترین مفاهیم دینی و اخلاقی برای همه مردم قابل درک باشد. از پای منبرش با هر سطح سواد و دانش مذهبی یا علمی هیچ کس دست خالی بیرون نمی‌رفت. واعظِ منبر‌های طولانی نبود و اعتقاد داشت دین ما دین کیفیت است و بار‌ها تذکر می‌داد که از ظاهر و عوام بازی‌ها دوری کنید.

چنانکه خود سال‌ها شیوه مراقبت و زهد و عرفان را برگزیده بود. از همان ابتدا که به دست «آیت ا... سید اسماعیل اصفیایی شندآبادی»، پدرش، که از عالمان و زاهدپیشگان روزگار بود و سید عبدالله را از میان همه فرزندانش معمم کرد تا زمانی که پس از سال‌ها کسب علم و معرفت و مطالعه، عالم درس آموز زمانه خود شد.

با تردید لباس روحانیت را نپوشیده بود، بلکه سال‌ها تربیت دینی و علمی پدر و خاندانی که نسل در نسل از عالمان و بزرگان بودند دلش را مهیای این انتخاب کرده بودند. حتی آن زمان که در دوران جوانی به سربازی رفت و پس از بازگشت دچار تردید درونی شد که لباس روحانیت را بپوشد یا نه، خدمت علامه طباطبایی رسید و یقین حاصل کرد که سزاوار انتخاب این مسیر است. طی طریقی که سی سال شاگرد آیت الله مصطفوی تبریزی از شاگردان آیت ا... قاضی بود. پس از آن از محضر استادان برجسته ای، چون علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، آیت الله الهی برادر علامه طباطبایی، آیت ا... محمد تقی آملی، آیت الله سید رضا بهاءالدینی و آیت الله بهجت بهره برد.

همیشه در منبر‌ها خودش را طلبه خطاب می‌کرد، اما علاوه بر عالم و واعظ، استاد برجسته اخلاق، مورخ اسلامی و کتاب شناسی بود که بیش از پنجاه سال از عمرش را در میان کتاب‌ها و نسخ تاریخی و دینی به تحقیق و پژوهش و مطالعه پرداخت و در این سال‌ها بیش از پنجاه هزار نسخه کتاب را گردآوری کرد که به روایت برخی از بزرگان، کتاب‌ها و نسخ نایابی در میان آن‌ها دیده می‌شود.  خود نیز مؤلف آثاری، چون «شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره»، دوره سه جلدی «نکته‌ها از گفته ها»،  «ارمغان غدیر» و «یک نکته از هزاران» بود. آیت الله فاطمی نیا (ره) محبوبیتش را وام دار اخلاق نیکو و تواضع و مهربانی اش بود.

به روایت همسر ایشان در منزل نیز همان واعظ منبر بود و میان آنچه می‌گفت و عمل می‌کرد در زندگی خانوادگی و محفل استادان و شاگردان هیچ فاصله‌ای نبود. چنان که اوج این اعتقاد و راضی به رضای خداوند بودن را در روز‌های سپری کردن بیماری سخت سرطان عیان کرد و نمی‌گذاشت حتی اطرافیانش لب به شکایت باز کنند. آخرین سلوک استاد در سن هفتادوشش سالگی در یک دوره سخت بیماری، تحمل دردی بود که سرانجام داغی را بر دل همه مریدان و شیفتگان در سحرگاه بیست و ششم اردیبهشت ۱۴۰۱ به جا گذاشت.

* صفتی که رهبر معظم انقلاب به مرحوم فاطمی نیا نسبت داده اند.